Risotto met asperges, doperwtjes en munt

Aangezien het buiten erg zomers is koos ik dit zomers aandoende recept, van Jamie Oliver. Mijn eerste risotto ooit! Het begon al goed: zowel de supermarkt als de groenteboer waren aspergeloos. Dan maar een tripje naar de immer betrouwbare Appie.
Een nieuw recept koken begint bij mij altijd met het klaarzetten van alles wat ik nodig ga hebben:

En dan weer goed het recept doorlezen en hup alles in de pan

En toen bleek dat het toch wel héél erg warm was, zo in de keuken boven het gasfornuis hangend. Een dik kwartier lang. Terwijl het hier in Rotterdam 26 graden is. Maar goed, voor het recept maakte dat natuurlijk niet uit. Dus na nog meer geroer (en gezweet) de asperges en (diepvries)doperwtjes erbij gemikt

Het rook erg lekker.En gelukkig smaakte het ook erg lekker, dat maakt het dan weer minder erg dat ik bijna gesmolten ben.

En mocht je je afvragen wat dat worstje erbij doet: een diner is geen diner zonder vlees :p

Lekker: ja, ga ik nog eens maken
Makkelijk: mwah, als je niet tegen 20 minuten roeren opziet niet
Goedkoop: redelijk, maak dit vooral als het aspergeseizoen is, anders is het niet goedkoop

Boterkoek van Holtkamp

Ik ben dol op boterkoek. Die heerlijke, smeuïge door-en-door boterige substantie. Maar dat is me zelf nog nooit gelukt. Op de een of andere manier smaakt mijn boterkoek altijd naar bloem. Geen idee waarom, ook geen idee wat je daaraan kan doen.
Maar goed, nu heb ik het boek van Holtkamp, dus moest ik toch eens zijn boterkoek proberen, die is vast minder bloemig.
100 gram kristalsuiker, 100 gram basterdsuiker, een snufje zout, 300 gram boter en 300 gram bloem (zowaar eens geen Zeeuwse). Eerst suikers en boter mengen en dan de bloem erdoor. En dan een uur laten rusten (wat ik dus niet deed) en bestrijken met ei. Dan een half uur wachten (=20 minuten) en dan weer bestrijken, ruitjes erin en 20 minuten op 200 graden.
Het moet gezegd: ik heb nog nooit zo'n mooie boterkoek gebakken.

Maar hij smaakte stiekem toch weer een beetje naar bloem. Jammer.

Makkelijk: erg makkelijk
Lekker: een 6je
Goedkoop: hangt van de boter af: dure boter = dure koek

Pasta carbonara

Ik heb een vreemde tic als het over pasta gaat. Ten eerste heb ik een voorkeur voor de vorm (macaroni was vroeger de enige soort die ik lekker vond, tegenwoordig mogen spaghetti en penne ook) en ten tweede eet ik het altijd met bolognesesaus. Sterker nog, ik heb nog nooit een andere saus geprobeerd. En in restaurants neem ik nooit pasta, want stel je voor dat de saus niet lekker is? Als ik vroeger bij een vriendinnetje bleef eten en we kregen pasta, was ik meteen al teleurgesteld: altijd en eeuwig die vieze saus uit een pakje, blegh! (je begrijpt, mijn bolognese is versgemaakt). Maar goed. Terug naar de carbonara. De recepten van Jamie waren allemaal simpel en duidelijk op het punt: zorg dat het ei zijdeachtig wordt en geen roerei. Wat ik vervolgens dus de hele tijd dacht: oh god, pasta met ROEREI...
Alles netjes verzameld en klaargezet:

Vervolgens de spekreepjes fijngesneden bij de worstjes gedaan (dat kwam uit een ander boek van Jamie, eigenlijk moest ik van de worstjes balletjes maken maar dat ging me te ver) en de pasta in het kokende water. Vervolgens de saus gemaakt: 2 eidooiers, 3 ruime eetlepels slagroom, ongeveer 60 gram geraspte parmezaan en wat peper.

Dit deed me toch wel héél erg denken aan roerei....
Pasta al dente gekookt, worstjes en boontjes (die moesten op, en zonder groente is het geen echt diner) op het bord en toen vlug (vlug!!! anders krijg je roerei) de paste door de saus gehusseld. Spekjes erbij en alles op je bord. Nog een beetje parmezaanse kaas erop en voila:

En het was nog lekker ook! Geen roerei-smaakje te bespeuren, gelukkig.

Makkelijk: ja, viel reuze mee
Goedkoop: ontzettend, zeker als je alle basisingrediënten uit je voorraadkelder kunt pakken
Lekker: zowaar ;)
Dit gaan we nog wel eens eten

Amterdamse koggetjes (of nougatientjes)

Of moet ik zeggen: Rotterdamse koggetjes? Maakt niet uit, lekker!
Het begint met het maken van de noga (= harde karamel): water en suiker in een pannetje. Nou zijn er bij het maken van karamel drie regels:
1. NIET ROEREN! Hoogstens een beetje met de pan zwenken
2. Niet iets anders gaan doen. Het duurt even voordat je suiker gaat karamelliseren, maar dan gaat het opeens hard
3. NOOIT maar dan ook NOOIT je vingers in de karamel steken, daar krijg je vreselijke blaren van

Gelukkig heb ik mij keurig aan de drie regels gehouden en was mijn karamel perfect. Toen het "met een deegroller in stukjes rollen"....ik had nog best grote stukjes.

Maar ja, toch door het deeg geroerd.
Het deeg was trouwens weer met Zeeuwse bloem, die ik wederom niet had. Daardoor was het ietsje droog, maar een extra eetlepel "melk" (hier slagroom genoemd) hielp enorm.

Goed, deeg gemengd met karamelstukjes (en stukken) en in de spuitzak gepropt. Drie keer raden.....door de grote stukken karamel kwam het niet door het spuitmondje..zucht
Dus spuitmondje eraf en een theelepel erbij gepakt. Toen ging het gelukkig wel. Mooie hoopjes gemaakt op de bakplaat en op het laatste nippertje bedacht er een foto van te maken:

Dit keer geleerd van mijn vorige baksessie, waarin mijn koekjes te donker waren. Dus de wekker niet op 15 maar op 12 gezet. En toen nog 3 keer een minuut erbij gedaan.
Maar: perfecte (al zeg ik het zelf) koekjes:

En in een goed afgesloten trommel na 4 dagen nog steeds knapperig!

Duur: nee
Makkelijk: afgezien van de ruzie met de spuitzak wel
Lekker: zeker! een 9!