Pasta carbonara

Ik heb een vreemde tic als het over pasta gaat. Ten eerste heb ik een voorkeur voor de vorm (macaroni was vroeger de enige soort die ik lekker vond, tegenwoordig mogen spaghetti en penne ook) en ten tweede eet ik het altijd met bolognesesaus. Sterker nog, ik heb nog nooit een andere saus geprobeerd. En in restaurants neem ik nooit pasta, want stel je voor dat de saus niet lekker is? Als ik vroeger bij een vriendinnetje bleef eten en we kregen pasta, was ik meteen al teleurgesteld: altijd en eeuwig die vieze saus uit een pakje, blegh! (je begrijpt, mijn bolognese is versgemaakt). Maar goed. Terug naar de carbonara. De recepten van Jamie waren allemaal simpel en duidelijk op het punt: zorg dat het ei zijdeachtig wordt en geen roerei. Wat ik vervolgens dus de hele tijd dacht: oh god, pasta met ROEREI...
Alles netjes verzameld en klaargezet:

Vervolgens de spekreepjes fijngesneden bij de worstjes gedaan (dat kwam uit een ander boek van Jamie, eigenlijk moest ik van de worstjes balletjes maken maar dat ging me te ver) en de pasta in het kokende water. Vervolgens de saus gemaakt: 2 eidooiers, 3 ruime eetlepels slagroom, ongeveer 60 gram geraspte parmezaan en wat peper.

Dit deed me toch wel héél erg denken aan roerei....
Pasta al dente gekookt, worstjes en boontjes (die moesten op, en zonder groente is het geen echt diner) op het bord en toen vlug (vlug!!! anders krijg je roerei) de paste door de saus gehusseld. Spekjes erbij en alles op je bord. Nog een beetje parmezaanse kaas erop en voila:

En het was nog lekker ook! Geen roerei-smaakje te bespeuren, gelukkig.

Makkelijk: ja, viel reuze mee
Goedkoop: ontzettend, zeker als je alle basisingrediënten uit je voorraadkelder kunt pakken
Lekker: zowaar ;)
Dit gaan we nog wel eens eten