Slagroomtaart voor mijn broer

Vandaag vierden wij de verjaardag van mijn jongste broer (hij wordt 20, dus ik kan nu ècht niet meer zeggen: kleinste). Aangezien hij geen cadeautjes wilde (alleen geld) en ik het saai vind om niets tastbaars te geven mocht hij zijn lievelingstaart kiezen. Helaas voor mij was dat niet een makkelijke appeltaart maar slagroomtaart. Ik zag erg op tegen het maken van een slagroomtaart. Gelukkig viel het mee, hoewel het wel arbeidsintensief is!
Het begint al met het apart kloppen van eiwit en eidooier. En dan moeten die dooiers ook nog au bain marie, wat in mijn keuken betekent: met de hand kloppen want dat haalt de mixer niet en het verlengsnoer ligt al aan de Kenwood die de witten staat te kloppen.
Na bijna 10 minuten kloppen (en steunen en kreunen) vond ik de dooiers luchtig genoeg en kon ik aan het voorzichtig spatelen gaan. Ook dat kostte me ruim 10 minuten, maar toen was het naar tevredenheid gemixt. Ik stortte het beslag voorzichtig in de vorm, en zag toen pas de gesmolten boter staan. Die er dus ook nog doorheen had gemoeten. Hmmm... Heel voorzichtig door het beslag (ja, in de vorm) gespateld en het zag er best aardig uit

Het beslag dus ruuuustig in de oven gezet (ipv het gebruikelijke gooi-en-smijtwerk) en aan de nougatine begonnen: 2 el boter met 70 gr suiker karamelliseren en dan 140 gr gehakte hazelnoten erbij. Storten op een bakpapiertje en laten afkoelen. Vervolgens nogmaals fijnhakken.

Inmiddels was de taartbodem klaar en kon ik beginnen met vullen en versieren

Héél voorzichtig de taart in drie lagen gesneden. Op de onderste laag een heel potje aardbeienjam uitgesmeerd en een laagje verse aardbeien. Op de volgende laag slagroom met aardbeien. En tot slot de taart afgesmeerd, voorzien van nougatine en gedecoreerd met toefjes slagroom en aardbeien

Hij vond 'm lekker ;)

Makkelijk: dit was de meest bewerkelijke taart die ik tot nu toe gemaakt heb. Het is echt een precisiewerkje
Duur: tamelijk, de slagroom maakt het prijziger
Lekker: zaaaaalig :)